Er is aandacht in de algemene pers voor een recent artikel in The BMJ, getiteld “The antibiotic course has had its day”.1 De boodschap van dit artikel is dat het klassieke advies om een antibioticakuur steeds volledig af te maken moet verlaten worden. Daarvoor baseert men zich op het argument dat het niet bewezen is dat het niet volledig afwerken van de voorziene duur van de antibioticakuur resistentie-ontwikkeling in de hand werkt.

Het artikel werd opgepikt in de algemene media. Belgische experten en enkele auteurs van “rapid responses”2 op het BMJ-artikel stellen unaniem dat de boodschap van het BMJ-artikel nefaste gevolgen kan hebben bij verkeerde interpretatie. Het is inderdaad niet bewezen dat het niet volledig afwerken van de voorziene duur van de  antibioticakuur leidt tot meer resistentie-ontwikkeling en de onderbouwing voor een optimale behandelingsduur is vaak zwak. Maar het is heel onduidelijk waarop men zich wel kan baseren om de optimale duur te bepalen. De inname stoppen zodra de symptomen verdwijnen is zeker niet voor alle infecties veilig. Het is niet gemakkelijk om de elementen te definiëren die de behandelingsduur van de antibiotica mee bepalen. Alleen studies die de werkzaamheid bestuderen van kortere behandelingen versus langere behandelingen bij specifieke patiëntengroepen zullen ons zekerheid geven.

Iedereen is het er echter over eens dat het vermijden van nodeloos gebruik van antibiotica (onder meer bij bovenste luchtweginfecties), de prioriteit blijft, gezien dit de belangrijkste factor is voor het ontwikkelen van bacteriële resistentie.
 

Specifieke bronnen