Gebruik van groeihormoon bij de volwassene

In de Folia mei 1999 verscheen een flash over het gebruik van groeihormoon (somatropine) bij de volwassene. Het ging om een samenvatting van een artikel gepubliceerd in La Revue Prescrire 18 : 410-414(1998) . Er werd onder andere geschreven dat tekort aan groeihormoon bij de volwassene een slecht gedefinieerd begrip is, en dat de gevolgen ervan in verband met morbiditeit en mortaliteit niet bekend zijn.

Endocrinologen maken de opmerking dat het standpunt van de auteurs van dit artikel genuanceerd moet worden. Partieel tekort aan groeihormoon bij de volwassene is inderdaad slecht gedefinieerd. Uitgesproken tekort aan groeihormoon is echter vrij goed gedefinieerd op biologisch vlak, en gedeeltelijk ook op klinisch vlak. Strikte biologische criteria zijn trouwens gedefinieerd in verband met de terugbetaling van een behandeling met groeihormoon bij de volwassene. Daarenboven is in meerdere studies een gunstig effect van substitutie met groeihormoon bij volwassenen met een tekort aan dit hormoon aangetoond voor wat betreft de lichaamssamenstelling (afname van de vetmassa, toename van de spiermassa), het lipidenprofiel, de botmassa, de spierkracht en de levenskwaliteit. Er dient echter te worden gepreciseerd dat voor wat betreft het lipidenprofiel, de spiermassa en de levenskwaliteit de resultaten van meerdere studies negatief of ontgoochelend waren, in het bijzonder bij patiënten die reeds vanaf de kinderleeftijd een tekort aan groeihormoon vertoonden.

Langetermijnstudies zijn in ieder geval noodzakelijk om het effect op de mortaliteit, de cardiovasculaire morbiditeit en de incidentie van fracturen, alsook de potentiële risico' s van tumorale groei of het diabetogeen effect te evalueren.

Het ware dus correcter geweest te schrijven dat gebruik van groeihormoon bij de volwassene in afwezigheid van bewezen tekort niet gerechtvaardigd is.