Hyperglykemie en insulineresistentie bij kritisch zieke patiënten

Hyperglykemie en insulineresistentie zijn frequent bij kritisch zieke patiënten, ook in afwezigheid van voorafbestaande diabetes. Het is echter niet bekend of normalisering van de glucosespiegels met insuline de prognose van deze patiënten verbetert. In een gerandomiseerde, gecontroleerde studie [ ] bij 1.548 kritisch zieke patiënten op een chirurgische intensieve zorgen-afdeling werden volgende behandelingen vergeleken.

• Intensieve insulinebehandeling: glucosespiegel tussen de 80 en 110 mg/dl.
• Conventionele insulinebehandeling: insulinetoediening enkel bij glucosespiegel > 215 mg/dl, en behoud van de glucosespiegel tussen de 180 en 200 mg/dl.

Bij de patiënten die meer dan 5 dagen op de intensieve afdeling verbleven, bedroeg de mortaliteit 10,6% in de groep die intensieve insulinebehandeling kreeg versus 20,2% in de groep met de conventionele behandeling (P = 0,005). In de groep die intensieve insulinebehandeling kreeg, was er ook een daling van het risico van septicemie, van acuut nierfalen met noodzaak van dialyse of hemofiltratie, van transfusie van rode bloedcellen, en van polyneuropathie alsook van de noodzaak van langdurige mechanische ventilatie en intensieve zorg. De onderzoekers wijzen op de beperkingen van de studie, met name de onmogelijkheid om de studie volledig blind uit te voeren, en de moeilijkheid om de resultaten te extrapoleren naar andere patiëntencategorieën. Volgens de auteur van een editoriaal [ ] dienen de resultaten dan ook te worden bevestigd in multicenterstudies.