Over dehydro-epi-androsteron (DHEA) en testosteron

Dehydro-epi-androsteron (DHEA) en testosteron worden in reclameboodschappen dikwijls voorgesteld als geneesmiddelen tegen veroudering. In verband met DHEA schreven we reeds in de Folia van juni 2003 dat er geen evidentie is van doeltreffendheid in gelijk welke indicatie, maar dat de ongewenste effecten (vooral androgene) wel degelijk reëel zijn. De resultaten van een gerandomiseerde placebo-gecontroleerde studie over een periode van twee jaar bij ouderen van minstens 60 jaar tonen voor een substitutietherapie met DHEA en/of lage doses testosteron geen enkel significant gunstig effect wat betreft de lichaamssamenstelling, de fysieke prestaties, de glucosetolerantie of de levenskwaliteit [ N Engl J Med 2006; 355: 1647-59 ]. Een lichte verhoging van de botmineraaldichtheid werd op bepaalde plaatsen (bv. femurhals, radius) vastgesteld bij de patiënten behandeld met DHEA of testosteron. Dit effect is echter miniem en in ieder geval veel minder uitgesproken dan dit gezien met geneesmiddelen gebruikt voor osteoporose [wat betreft de behandeling van osteoporose, zie Folia juli 2007 ]. De resultaten van deze studie pleiten in elk geval tegen het gebruik van DHEA en testosteron als middelen tegen veroudering.