Deze maand in de Folia

Artsen zijn soms geneigd tot diagnostisch of therapeutisch handelen over te gaan en een actief beleid te voeren, ook als daarvoor weinig of geen wetenschappelijke ondersteuning bestaat. Zij voelen zich graag bevestigd als genezers, en daarbij past een actief ingrijpen beter dan een passief opvolgen en begeleiden. Het te voeren beleid bij een patiënt die een tekenbeet heeft gehad, is daarvan een voorbeeld: wetenschappelijke argumenten zijn noodzakelijk om te komen tot een correcte benadering van dit probleem. Bepaling van de Borrelia-serologie is slechts zelden geïndiceerd, en kan zeker geen routine zijn bij het vermoeden van een tekenbeet. Antibiotica hebben na een tekenbeet slechts weinig indicaties. Meestal zal de medische interventie zich hier beperken tot praktische raadgevingen in verband met preventie in de toekomst, en tot het uitleggen van de symptomen die nader onderzoek of medisch ingrijpen noodzakelijk kunnen maken.

Voor sommige aandoeningen zijn er de laatste tijd geen spectaculaire wijzigingen in de aanpak, maar is het nuttig regelmatig ook kleinere accentverschuivingen in de therapie op te volgen. Dit is het geval voor de behandeling van de ziekte van Parkinson. Het is goed om van tijd tot tijd, los van de commerciële boodschappen, de waarde van nieuwere moleculen binnen het behandelingsarsenaal te bekijken.