Behandeling van dermatomycosen

De behandeling van dermatomycosen was reeds onderwerp van een artikel in de Folia van oktober 1996. De conclusies waren de volgende. Bij oppervlakkige dermatomycosen wordt de voorkeur gegeven aan lokale behandeling, waarbij een azoolderivaat de eerste keuze is; bij onychomycosen door dermatofyten is systemische behandeling gerechtvaardigd, waarbij terbinafine oraal de eerste keuze is.

Sedertdien zijn in de[ Brit Med J 319 : 79-82(1999)] , en van een gerandomiseerd dubbelblind onderzoek naar de systemische behandeling van onychomycosen [ Brit Med J 318 : 1031-1035(1999)], alsook een bijbehorend editoriaal [ Brit Med J 319 : 71-72(1999)] . De auteur van het editoriaal besluit dat terbinafine de meest doeltreffende lokale behandeling is van dermatomycosen door dermatofyten, en ook de meest doeltreffende orale behandeling van onychomycosen door dermatofyten. De grotere doeltreffendheid van terbinafine in vergelijking met deze van de azoolderivaten kan verklaard worden door zijn meer uitgesproken fungicied effect. De auteur wijst op het risico van ongewenste effecten, zoals leverstoornissen, tijdens orale behandeling met antimycotica.

Deze publicaties waren onderwerp van meerdere kritieken, in het bijzonder van huisartsen [ Brit Med J 319 : 1196(1999)] . Deze vestigen de aandacht op de kostprijs en op de kosten-batenverhouding van een behandeling met terbinafine voor een aandoening die meestal niet ernstig is. De auteur van één van deze kritieken stelt dat het vooral belangrijk is te weten bij welke patiënten een behandeling werkelijk noodzakelijk is. Volgens deze arts dient een onychomycose enkel te worden behandeld wanneer deze mechanische problemen veroorzaakt, of wanneer de patiënt circulatoire of neurologische stoornissen vertoont. Indien een behandeling aangewezen is, dient de infectie microbiologisch te worden bevestigd alvorens een behandeling te starten. In de andere gevallen volstaat het de patiënt uit te leggen dat hun probleem vooral esthetisch is, en dat een behandeling niet noodzakelijk is.

Een expert die we hebben geraadpleegd, merkt op dat een onderscheid dient gemaakt te worden tussen patiënten bij wie een onychomycose toevallig wordt vastgesteld, en patiënten die specifiek daarvoor op raadpleging komen. De expert stelt dat een behandeling bij deze laatsten moeilijk kan geweigerd worden.