Deze maand in de Folia

Paracetamol staat de laatste tijd nogal vaak in de vuurlinie. Op zich is dit niet zo verwonderlijk voor een geneesmiddel dat zo vaak gebruikt wordt en zeer goedkoop is, en bijgevolg vaak op weinig voorstanders kan rekenen die de plaats verdedigen die het verdient. Recent werd de plaats van paracetamol bij de aanpak van artrosepijn nog in vraag gesteld [zie Folia november 2016]. In dit nummer wordt de aanpak van lage rugpijn besproken, en ook daar lijkt paracetamol slechts een heel beperkte plaats te hebben. Pijnbeleving is een complex gegeven, en artrosepijn en lage rugpijn zijn geen duidelijk afgelijnde concepten met een uniform causaal verband tussen de aandoening en de pijn, of met een vast pijnpatroon. Dit bemoeilijkt sterk het onderzoek naar de werkzaamheid van pijnstillers bij deze heterogene groep van patiënten. Bij pijnbestrijding volstaat het zeker niet om gewoon een pijnstiller te selecteren, maar moet men steeds de mogelijkheid/noodzaak/wens van pijnbestrijding met een geneesmiddel, samen met het type pijn, grondig evalueren en daarbij de ongewenste effecten van de gekozen medicatie mee in overweging nemen. Ook bij de (zelf)behandeling van tandpijn is het belangrijk aandacht te hebben voor het risico van paracetamolintoxicatie. De wens om van hevige tandpijn verlost te geraken geeft soms aanleiding tot inname van te veel pijnstillers. Het is daarenboven voor de patiënt niet altijd duidelijk dat verschillende preparaten paracetamol bevatten, en evenmin dat een overdosering gevaarlijk kan zijn. Daarbij komt nog het feit dat paracetamolintoxicatie geruime tijd asymptomatisch kan blijven, terwijl een onmiddellijke aanpak noodzakelijk is. Het is dus voor de (tand)arts en apotheker noodzakelijk om alert te zijn voor een mogelijke intoxicatie bij een patiënt met hevige (tand)pijn die reeds meerdere pijnstillers heeft ingenomen.

Dit nummer van de Folia geeft meer gedetailleerde informatie over deze paracetamol-gerelateerde problematiek.