Folia Pharmacotherapeutica november 2006

Hyperhomocysteïnemie en cardiovasculaire accidenten

Abstract

Op basis van observationele studies neemt men aan dat hyperhomocysteïnemie een risicofactor is voor het optreden van cardiovasculaire accidenten, en er is gesuggereerd dat daling van de homocysteïnespiegels bij patiënten met hyperhomocysteïnemie het cardiovasculaire risico zou kunnen verminderen. In recent gepubliceerde, gerandomiseerde, gecontroleerde studies bij patiënten met vasculair lijden kon evenwel geen beschermend effect worden aangetoond van homocysteïne-verlagende behandeling (vitamine B₁₂, foliumzuur en/of vitamine B₆).

Op basis van observationele studies neemt men aan dat hyperhomocysteïnemie een risicofactor is voor het optreden van cardiovasculaire accidenten [zie Folia juli 2000 en augustus 2000 ]. Toediening van foliumzuur, vitamine B₆ en/of vitamine B₁₂ verlaagt de homocysteïnespiegels, maar, behalve bij patiënten met genetisch-gemedieerde, uitgesproken hyperhomocysteïnemie, kon tot voor kort geen uitspraak worden gedaan over het effect van een dergelijke behandeling op het optreden van cardiovasculaire accidenten.

Recent zijn de resultaten van drie gerandomiseerde, gecontroleerde studies beschikbaar gekomen: de VISP-studie [ JAMA 2004; 291: 565-75 ], de NORVIT-studie [ N Engl J Med 2006; 354: 1578-88 ] en de HOPE 2-studie [ N Engl J Med 2006; 354: 1567-77 ]. Deze studies werden uitgevoerd in het kader van secundaire preventie, dus bij patiënten met antecedenten van een cardiovasculair accident (bv. myocardinfarct binnen de 7 dagen vóór randomisering in de NORVIT-studie), of bij patiënten met belangrijke risicofactoren daarvoor (in de HOPE 2-studie waren o.a. diabetici ingesloten). In deze studies werden de patiënten geïncludeerd onafhankelijk van hun homocysteïnespiegels. De behandeling bestond uit een associatie van vitamine B₆, vitamine B₁₂ en foliumzuur; in de NORVIT-studie was er daarenboven een studie-arm met alleen vitamine B₆, en een studie-arm met een combinatie van foliumzuur en vitamine B₁₂.

In de drie studies daalden door de behandeling de homocysteïnespiegels. In geen van de studies kon evenwel een beschermend effect op het optreden van cardiovasculaire accidenten worden aangetoond; in de NORVIT-studie was er zelfs een trend tot meer myocardinfarcten in de groep die de combinatie van vitamine B₆, vitamine B₁₂ en foliumzuur kreeg, dan in de placebogroep.

Hoewel de studies onderling verschillen in het type patiënten, het posologieschema van de gebruikte vitamines, en de behandelingsduur, is het voor de auteur van een editoriaal in de N Engl J Med [2006; 354: 1629-32] duidelijk dat er geen voordeel kan verwacht worden van een behandeling met foliumzuur en vitamine B₁₂ (al dan niet in combinatie met vitamine B₆) bij patiënten met bestaand cardiaal, cerebraal en perifeer vasculair lijden.